Elk jaar op 8 maart post ik iets over Internationale Vrouwendag. En elk jaar is het raak. De reacties zijn inmiddels voorspelbaar:
👉 Mannen: “Pff, wij hebben geen Internationale Mannendag!” (Jawel, 19 november, maar niemand die het viert. 🤷♀️)
👉 Vrouwen: “Waarom hebben we dit nog nodig? We zijn toch gelijk?”
👉 Iedereen die het niet snapt: “Elke dag is Vrouwendag! Wat een onzin!”
Maar wat me vooral opvalt? Bijna niemand kent de échte geschiedenis.
De Oorsprong: Niet Schreeuwen, Maar Erkennen
Internationale Vrouwendag ontstond begin 1900 als een dag om vrouwen te erkennen voor hun bijdrage aan de maatschappij. En ja, er waren toen veel minder rechten voor vrouwen. Stemrecht? Niet overal. Gelijke lonen? Vergeet het maar. Werkende vrouwen? Zeldzaam. Maar het begon niet als een radicale strijd.
De eerste massale viering vond plaats in 1911 in onder andere Denemarken, Duitsland en Zwitserland. In de jaren daarna werd 8 maart een vast moment om stil te staan bij vrouwenrechten en hun rol in de maatschappij.
In de Sovjet-Unie werd het in 1921 een officiële feestdag, en later werd het wereldwijd erkend. In veel landen, waaronder Rusland, is het inmiddels een officiële vrije dag. En daar wordt het niet gezien als een actiedag, maar als een moment om vrouwen te waarderen – in álle rollen die ze vervullen. Meer lezen op wikipedia.
Waarom Feminisme (zoals in het Westen) Niet Bij Mij Past
Internationale Vrouwendag was ooit een dag van erkenning en waardering. Maar in het Westen is het steeds meer een protestdag geworden, met slogans als “Smash the patriarchy” en een focus op onderdrukking.
Ik geloof niet in die slachtofferrol. Vrouwen zijn sterk, capabel en hebben kracht. Dat heeft geen schreeuwerig activisme nodig, maar erkenning en respect.
De Russische benadering past beter bij mij. Daar draait 8 maart niet om activisme, maar om het vieren van vrouw-zijn. Het maakt niet uit of je moeder bent, zakenvrouw, oma of student. Vrouwen krijgen bloemen, kaartjes, en oprechte dankbaarheid. Mannen staan er niet geforceerd bij stil, maar ze willen oprecht laten zien dat ze de vrouwen in hun leven waarderen.
Mijn Herinneringen aan Vrouwendag
Toen ik jong was, was 8 maart een dag van echte blijdschap. Niet om te protesteren, maar om te vieren dat je vrouw bent. Bloemen, waardering, een beetje extra aandacht. Later, toen ik in Rusland werkte, zag ik dat mannen zich er écht voor inzetten om hun vrouwelijke collega’s te bedanken. Zelfs in de houtindustrie – een mannenwereld – was het een vanzelfsprekendheid.
En wat ik het mooiste vond? Geen leeftijdsdiscriminatie. Je kreeg niet alleen bloemen als je een jonge vrouw was, maar ook als je een oma, moeder of collega was. Je was vrouw, en dat werd gewaardeerd.
Waarom we de betekenis van Internationale Vrouwendag niet mogen verliezen
Het zou geweldig zijn als vrouwen elke dag de erkenning en waardering krijgen die ze verdienen. Maar laten we eerlijk zijn, dat gebeurt niet altijd. Daarom is 8 maart een dag die we niet moeten laten verwateren in activisme.
Het gaat niet om strijd. Het gaat om respect, erkenning en waardering. Want vrouwen dragen bij aan de wereld – op hun eigen manier. En daar mogen we best een moment bij stilstaan. En zo ook alle mensen.
💐 Wat betekent Internationale Vrouwendag voor jou? En hoe zou jij het het liefst gevierd zien?
