Vandaag is zo’n dag dat je liever wilt vergeten. Als ik erachter kom dat iemand heel erg oneerlijk tegen mij is geweest dan baal ik daar van. Om de overduidelijke redenen dat ik mij belazert voel. Maar ook omdat ik dus toch ergens een stukje heb gemist waardoor het mij is overkomen. Ik zeg mij is overkomen maar ik bedoel dit totaal niet als slachtoffer, ik voel me ook geen slachtoffer.
Zonder diep in te gaan op allerlei details komt het er op neer dat ik mij behoorlijk heb vergist in iemand waar ik zaken mee deed.
Hij heeft mij oneerlijk behandelt en ik ben verbaast terwijl ik het achteraf wel had kunnen zien aankomen. Maar ja achteraf is alles makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben beschuldigt van dingen die ik niet heb gedaan. Natuurlijk kan je onenigheid hebben over wat er is gebeurt en kan ik iets fout doen. Maar het verschil in opbouwende kritiek en mij de ruimte geven om een fout te herstellen of iets dergelijks en mij aanvallen en beschuldigen, dat verschil is altijd duidelijk. In dit geval twijfel ik ook echt niet aan mijzelf.
Maar dan nu het belangrijkste! Zelfreflectie en mijn leermoment. Ondanks dat ik zelf deze quote zelf al lang geleden heb genoemd, ben ik er zelf toch in getrapt! Ik was best druk op zoek naar klanten en kwam dus in contact met deze persoon. En in de eerste afspraak, een gewone kennismakingsafspraak om te kijken waar de behoeftes liggen en waarmee ik zou kunnen helpen. Toen gebeurde het al maar ik dacht, geen probleem, ik ben goed in aangeven hoe ik behandelt wil worden dus geen probleem.
Wat er gebeurt is…..
We hebben afspraken gemaakt over de werkzaamheden zoals ik met al mijn klanten doe. Daarna ben ik gestart met de werkzaamheden en binnen de kortste keren kwam het weer naar voren en daarna weer. In bijna alle vergaderingen en contactmomenten kwam het elke keer weer terug en dat waren mijn signalen. Maar nee, ik had vertrouwen in mijzelf, dat het goed ging komen. Helaas, ook ik heb nu te maken met de gewoonte van hem om dingen achter de rug van iemand te bespreken met iedereen die het maar horen wilt. En zoals je kan indenken, deze praatjes zijn niet positief.
Die eerste ontmoeting, toen had ik moeten bedenken dat als deze persoon nu al roddelt over andere waarmee hij werkt, en op deze negatieve manier dan is dit de stijl waarin deze persoon dit zal blijven doen. Ik had de gedachte dat het mij niet zou gebeuren en rechtstreeks heb ik geen problemen gehad, geen kritiek, geen woordenwisselingen en zelfs geen discussie maar achteraf krijg ik de oneerlijke shit over mij heen! Ik zeg maar gewoon zoals het voelt, ik krijg shit over mij heen
Je bent oneerlijk behandelt, wat nu?
Ik heb geleerd. Ik heb geleerd dat ik ook die aller eerste signalen niet mag negeren. Dit was een ding waar ik me direct aan ergerde maar ik dacht dat het er niet toe deed omdat een zakelijke relatie natuurlijk veel verder van mij weg staat. Maar nee, ik had het mis. Dit was een reden om geen zaken te doen en ik heb niet naar mijzelf geluisterd. Ik wilde meer klanten en meer werk en het werk was leuk! Tja, volgende keer dus toch maar niet…..
Heb je ook zoiets meegemaakt? Ik hoor het graag in de reacties
