Groeien is moeilijk. Niet alleen het zetten van stappen, maar vooral het besef dat je onderweg mensen achterlaat. Dat je door nieuwe inzichten, door offers te brengen en door te investeren in jezelf, steeds verder af komt te staan van degenen die niet met je meegroeien. 
Een paar jaar geleden begonnen wij met investeren. Niet alleen financieel, maar ook in persoonlijke ontwikkeling. Dat betekent keuzes maken die op dat moment niet altijd leuk waren. Offers brengen. Dingen laten. Niet meegaan in de gemakkelijke weg, maar de lange termijn vooropstellen. En nu, jaren later, plukken we daar de vruchten van. 
En dan komt dat moment. Het moment waarop je merkt dat niet iedereen dat snapt. Dat er mensen zijn die hetzelfde hadden kunnen doen, maar het niet deden. En dat ze je groei niet omarmen, maar bekritiseren. Dat sommige mensen zelfs afgunst voelen in plaats van inspiratie. 
Het is pijnlijk om te beseffen dat je sommige mensen voorbij groeit. Dat bepaalde vriendschappen niet meer werken. Niet omdat er ruzie is, maar simpelweg omdat jullie op een ander level zitten. Want als jij groeit en iemand anders blijft staan, ontstaat er een kloof. En met een kloof verdwijnt ook de connectie. 
Herken je dit? Misschien heb je ook jarenlang keuzes gemaakt om anderen tevreden te houden. Dat deed ik ook. Totdat ik ontdekte hoe destructief people-pleasing eigenlijk is. Lees hier mijn blog over people-pleasing en hoe je ermee stopt.
Keuzes die niet worden begrepen
Een van die momenten waarop ik dit heel sterk voelde, was toen we besloten afscheid te nemen van een investering. Gewoon omdat we nu meer weten, beter weten, en beseffen dat het tijd is voor de volgende stap. En dan ineens heb je een heel koor aan mensen die overal een mening over hebben. 
Mensen die nul verstand hebben van investeren, die niet in hetzelfde proces zitten, maar die wél weten te vertellen hoe dom of onnodig die keuze is. Fascinerend, toch? 
Hetzelfde gebeurde toen ik stopte met keuzes maken op basis van wat ‘mooi staat naar de buitenwereld’ en begon te kiezen voor wat mij écht gelukkig maakt. Vroeger dacht ik nog dat een gigantisch huis met alles erop en eraan de ultieme droom was. Maar inmiddels weet ik: de enige luxe die telt, is de luxe om élke dag blij te zijn met hoe je leeft. 
De vrijheid van leven op je eigen voorwaarden
Begrijp me niet verkeerd—ik houd nog steeds van luxe. Maar nu is het luxe die ík zo ervaar. Niet omdat het volgens een ander luxe is, niet omdat het indruk maakt, maar omdat het voor mij perfect voelt. 
Mijn auto is daar een geweldig voorbeeld van. Jaren geleden had ik een standaard auto, net als iedereen. Geen commentaar, geen gezeur. Totdat ik besloot om een tweezitter te kopen—puur voor mezelf. 
En toen ging de sirene af! “HOE DURF JIJ JEZELF IETS TE GUNNEN DAT NIET HANDIG IS VOOR ONS?”
Ik kreeg berichten als: “Maar wat als je iemand moet meenemen?” “Maar je hebt nu toch geen ruimte voor boodschappen?” “Maar… maar… waarom zou je dit doen???”
Nou, gewoon. Omdat ik het kan. Alsof ik elke dag een carpoolservice draai of op een motor spring om 12 zakken aardappelen te vervoeren. Spoiler alert: ik red me prima.
En daar zat de echte groei: leren dat het totaal niet boeit wat een ander ervan vindt. Dat je je eigen keuzes maakt en ze niet hoeft uit te leggen. Dat vrijheid betekent dat je leeft op jóúw voorwaarden. 
Rijkdom is meer dan geld
De grootste realisatie? Dat mijn focus op rijkdom helemaal niet draait om geld. Het gaat om echte rijkdom—rijk zijn in leven. In ervaringen. In vrijheid. En ja, ook in gezondheid. Want zonder gezondheid heb je aan al het andere niks. 
Dat is ook precies waarom mijn Beyuna-business zo goed past bij mijn levensvisie.
En dan gebeurt het weer. Je ontwikkelt je, je groeit, je prioriteiten veranderen… en opeens is daar weer die kloof. De mensen met wie je eerst heel close was, passen niet meer in het plaatje. Niet omdat je ze niet meer mag, maar omdat jullie simpelweg niks meer gemeen hebben. Je hebt geen gespreksstof meer, omdat je werelden te ver uit elkaar liggen. 
Want wat moet ik nu zeggen?
Ik: “Ik heb net een superinteressant seminar gevolgd over financiële onafhankelijkheid!”
Zij: “Ik heb net mijn zesde Netflix-marathon van de maand gehad!”
…
En dat is misschien wel het moeilijkste van groeien. Hoe succesvoller je wordt, hoe minder mensen je om je heen hebt. Niet omdat je ze wegduwt, maar omdat ze simpelweg niet met je meegroeien.
En dat is oké. 
Want wie wél met je meegroeit, blijft. En die connecties zijn honderd keer waardevoller dan welke oppervlakkige vriendengroep dan ook.
Conclusie: Groeien is kiezen, groeien is verliezen, maar groeien is ook winnen
Groeien betekent dat je durft te kiezen voor jezelf, ook als dat betekent dat sommige mensen niet meer in je leven passen. 
Herken jij dit proces van uit elkaar groeien? Laat het me weten in de reacties! En vergeet niet mijn blog over people-pleasing te checken als je hier ook stappen in wilt zetten!
Blijf groeien, blijf winnen, en blijf vooral jezelf! 
. En doe dit samen met mij & Beyuna.
